از این مردم به ظاهر صادق و با وفا ...

 خسته ام ... از دوری ...از درد انتظار از این بیماری نا علاج خسته ام

 از این همه دروغ و نیرنگ خسته ام ...

 آری پروردگارم از این دنیا خسته ام از آدم هایش

 از دروغ هایش از نیرنگ هایش خسته ام ...

 پس کو صداقت و محبت چرا اندکی محبت در میان دل مردم نیست چرا قطره ای از

 عشق در چشمان بنده هایت نیست همش دروغ پیدا است همش نیرنگ پیدا است ...

 دیگر دست محبتی در میان مردم نیست

 دیگر عشقی پاک و مقدس در میان مردم نیست سفره ی دل مردم همش دروغ

 است ... به ظاهر پاک و صادقانه است ... ای خدایم ای معبودم خسته ام ... کو

 زندگی پاک و مقدسانه ... کو دست عشق و محبت ... کو سفره ی وفا و

 صداقت ...همه رفته اند و نیرنگ مانده است من خسته ام ...از این همه بی

 وفایی ...از این همه درد انتظار ...از این همه حسرت ... از این همه اشک ... از این

 همه ناله و فغان ... خسته ام ... آری ... خسته ام ... از دست خودم خسته ام از

 دست این زندگی که برایم سیاه بختی آورده است خسته ام ...

 از دست همه خسته ام...

 از دست روزگار بی معرفت از دست  مردم بی معرفت ... ای خدایم دیگر از

 زندگی سیرم ... از خودم سیرم ... از دنیا سیرم... ای خدا گوش کن صدامو ...

 من خسته ام...

نگاهم کرد پنداشتم دوستم دارد. نگاهم کرد در نگاهش هزاران شوق عشق را خواندم. نگاهم کرد دل به او بستم. نگاهم کرد اما بعدها فهمیدم فقط نگاه میکرد